woensdag 28 november 2012

Foto van een boom

Op één van de Belgische tv-zenders was onlangs ‘Anton Corbijn Inside Out’ te zien.

Deze documentaire over de Nederlandse fotograaf Anton Corbijn, wereldberoemd door zijn foto’s van onder meer U2 en Depeche Mode, inspireerde me anders te kijken naar de dingen om me heen.

Tijdens een van mijn wandelingen (met hond en camera) viel mijn oog op een heel normale boom. Rondom de boom, in het groene gras, in een bijna perfecte cirkel veel gevallen, roestkleurig blad.

Een prachtig plaatje.

De foto die ik vervolgens maakte, was echter niets meer en niets minder dan een kiekje. Een alledaagse foto van een… boom. Als in een brochure van een kwekerij.

In één ding slaagde ik wel. Corbijn vindt technische perfectie minder belangrijk dan, of zelfs ondergeschikt aan, expressie en sfeer. Foto’s hoeven van hem niet 100 procent scherp te zijn.

woensdag 21 november 2012

Jeugdopleiding

Twee spelers van het door mij getrainde pupillenteam trainen iedere woensdag bij FC Groningen.

Vorige week was er een ‘selectiemoment’ ingepland. Reden om eens een kijkje te nemen bij deze zogenaamde Voetbalschool van de FC.

Het begon met de eerstejaars E-pupillen. Zij voetbalden frank en vrij, maakten volop acties en legden een enorme gretigheid aan de dag.

Vervolgens waren de tweedejaars E-pupillen aan de beurt. Zij toonden zich – op een heel veld – al veel meer bewust van hun posities, maakten nauwelijks nog acties en oogden zelfs wat ingetogen.
Nederlands Elftal

‘s Avond zag ik het Nederlands Elftal. Een elftal voor het leeuwendeel bestaande uit jongens die de gehele jeugdopleiding van betaald voetbalclubs doorlopen hebben. Een elftal dat grossierde in tikkies terug, passjes in de breedte en een structureel gebrek aan creativiteit.

Een gevolg van, of ondanks ‘onze’ goed georganiseerde jeugdopleidingen?

woensdag 14 november 2012

Letterlijk minder ruimte

Huis-aan-huisbladen danken hun bestaansrecht aan adverterende ondernemers.

Voor veel van deze (potentiële) adverteerders zijn het echter moeilijke tijden. Gevolg: ze gaan minder adverteren of stoppen (voorlopig) zelfs helemaal met adverteren.

Consequentie daarvan is dat de kranten dunner worden. Hoe minder betaalde advertenties, hoe minder ruimte voor de redactionele kolommen… Zo liggen de verhoudingen. Zo’n krant moet immers wel iets opleveren.
Nieuwsaanbod

Het nieuwsaanbod daarentegen lijdt niet onder de economische recessie. Dat is ‘gewoon’ op niveau. En daar wringt de schoen voor ons, redacteuren van huis-aan-huisbladen. Er past namelijk letterlijk niet meer zoveel in de krant. Hetgeen ons dwingt tot het maken van – in sommige gevallen impopulaire – keuzes.

Maar gelukkig is daar nog de schier onbeperkte ruimte op het internet. Waardoor de websites van de huis-aan-huisbladen steeds populairder worden.

Ieder nadeel heb z’n voordeel. Dat blijkt hier maar weer eens.

woensdag 7 november 2012

Wisseling van de wacht

Om met de deur in huis te vallen: ik stop per 1 januari 2013 bij de Kanaalstreek (en Ter Apeler Courant).

Na bijna elf jaar, ruim 500 kranten, maak ik de overstap naar de HS-krant (4/5) en de Groninger Gezinsbode (1/5) in mijn respectievelijk woonplaats en vorige woonplaats.

De moeilijkheid van deze column zit hem in mijn behoefte u als lezer duidelijk te maken blij te zijn met mijn ‘transfer’, zonder de Kanaalstreek tekort te doen. Voor een redacteur is dit namelijk een geweldige titel. Niet alleen omdat er in deze regio altijd wel iets gebeurt, maar ook en vooral omdat de krant enorm leeft onder de bevolking. Nieuws lijkt pas echt nieuws als het in de Kanaalstreek gestaan heeft.

Het doet me dan ook goed de Kanaalstreek over te dragen aan een gelauwerd journalist: oud-Knoalster Herman Sandman.