Less is more

De graaicultuur ligt ten grondslag aan de kredietcrisis.

Dit lijkt me een prima opmerking voor een willekeurig verjaardagsfeestje. Het mooie van zo’n opmerking is immers dat je anderen de schuld geeft – daar zijn wij over het algemeen heel goed in – zonder man en paard te noemen. Met graaiers worden immers grootverdieners in de top van de publieke sector bedoeld. Lieden die je doorgaans toch niet treft op zulke feestjes…

Het ligt allemaal echter iets genuanceerder. Want zijn we niet allemaal graaiers? Willen we niet allemaal het onderste uit de kan?

Vertel op datzelfde feestje maar eens dat je een koelkast, bankstel of auto heb gekocht. Geheid krijg je de volgende vraag voor je kiezen: ‘heb je om korting gevraagd?’.

Of luister er naar Fred (willekeurig gekozen naam) die in geuren in kleuren vertelt dat hij de aardappelen bij Lidl koopt, de wijn bij Aldi, de scharreleieren bij Jumbo en het toiletpapier bij C1000.

‘Less is more’ heeft definitief plaatsgemaakt voor ‘more for less’…

27 Februari 2013 gepubliceerd in de HS-krant.

Stilstaan is de remedie

“Wat loop je moeilijk…”

Ik krijg het steeds vaker te horen. Terwijl ik toch heel erg m’n best doe om zo normaal mogelijk te lopen. Feit is echter dat ik al sinds 1994 last heb van mijn lies en de klachten met het verstrijken der jaren en het toenemen van het gewicht erger worden.

In de eerste jaren nadat mijn ‘probleem’ zich geopenbaard had, ik was nog jong en afgetraind, bogen verschillende specialisten zich over mijn liesstreek. Geen van hen kon uitsluitsel geven. Een van de geconsulteerde fysiotherapeuten sloot zelfs af met een waarschijnlijk goed bedoeld: ‘je hebt het verkeerde lichaam voor een voetballer’.

Vervolgens heb ik nog enkele jaren aangemodderd. Ik moest steeds vaker een training overslaan, raakte daardoor minder fit en voelde de pijn meer en meer toenemen.
Vlammen laaiden weer op

Uiteindelijk, toen het plezier het niet meer kon winnen van de pijn, ben ik gestopt met voetballen (lees: sporten) en kreeg ik minder last. Helemaal doven deed het vuur echter nooit. Want bij de minste of geringste fysieke inspanning laaiden de vlammen weer op.

In dat licht bezien was het misschien niet verstandig een jeugdteam te gaan trainen… M’n liesklachten zijn sindsdien ook helemaal terug. De laatste maanden zelfs heviger dan ooit tevoren.

Positief is dat ik het nu weet te beschrijven. Mijn rechterbeen voelt als een been van een Barbie dat te vaak van het lijfje is getrokken. Het is met plakband vastgezet om te voorkomen dat het eraf valt. En bij iedere beweging kraakt de tape. Stilstaan is de beste remedie.

Maar dat wil ik niet…

20 Februari 2013 gepubliceerd in de HS-krant.

Klimaat

Als het in november of december begint te sneeuwen, zijn we laaiend enthousiast, worden in allerijl de sledes van zolder gehaald en filosoferen we hardop over een witte kerst.

Twee, drie maanden later gaat sneeuwval met gegrom gepaard, pakken we de sneeuwschuiver er maar weer eens bij en vragen we ons hardop af of de voetbaltraining de volgende dag wel door kan gaan. Ongeacht of er in december en januari weinig of veel sneeuw gevallen is.

Kennelijk hebben we onze hersens zo geprogrammeerd dat sneeuwval iets voor de laatste maanden van het jaar is. De daarop volgende maand à anderhalve maand mag het streng vriezen. Vervolgens, nadat deze vorstperiode is afgesloten met een Elfstedentocht, mag de lente intreden…

Ach, misschien is het maar goed ook dat we het klimaat niet kunnen sturen. Want waar wij mensen wél invloed hebben, gaat het lang niet altijd even goed. Sla de berichtgeving over bijvoorbeeld de Slochter gasbel en SNS REAAL er maar op na…

13 Februari 2013 gepubliceerd in de HS-krant.

Kwestie van beleving

Tot 1 januari waren werk en wonen strikt gescheiden.

Omgekeerd idem dito. Via bijvoorbeeld Twitter en Facebook was ik prima op de hoogte van wat er in Stadskanaal en omstreken gebeurde. Maar de finesses… Die miste ik.

Een kwestie van beleving, weet ik nu. Letterlijk. Bij de HS-krant maak ik deel uit van de gebeurtenissen waarover ik schrijf. Nieuwsfeiten hebben betrekking op mezelf, op de buren of op de leider van (ik noem maar iets) E6. Evenementen zijn naast de deur.

Straatverlichting

Een praktijkvoorbeeld. Een mededeling op Twitter over in Stadskanaal uitgevallen straatverlichting, nam ik ‘vroeger’ voor kennisgeving aan. Ik schreef er misschien wel een artikeltje over, maar deed dat zonder enige vorm van emotie. Professioneel…

Nu moet ik zelf ook in het pikkedonker de hond uitlaten, als de straatverlichting in mijn werkgebied uitvalt. En dat is toch anders.

6 Februari 2013 gepubliceerd in de HS-krant.