Zo zou ik mijn gevoel willen omschrijven. Het is niet zo dat ik de hele dag loop, sta, zit te trillen of dat ik niet normaal kan functioneren, maar helemaal relaxed ben ik niet.
Een knoop in de maag, lichte hoofdpijn, een opgejaagd gevoel; misschien herkent u het.
Een directe aanleiding is er niet. De voor morgen (inmiddels gisteren) geplande bijeenkomst met de ouders van de jongens uit ‘mijn’ voetbalteam is weliswaar niet mijn cup of tea, maar is niet iets om me druk om te maken.
De op zijn verzoek – waar een column al niet goed voor is – gemaakte afspraak met verkeerswethouder Frans Luijckx is dat evenmin.
Op het voor vrijdag in de agenda genoteerde bezoek aan het Davis Cup-tennis in MartiniPlaza in Groningen kan ik mij alleen maar verheugen. Zoals ook de start van de voetbalcompetitie iets is om naar uit te zien.
Blijft één agendapunt over. Boventallig als ik ben (verklaard), mag/ moet ik donderdag solliciteren op een functie binnen onze eigen weekbladenorganisatie. Maar daarvoor wíl ik niet nerveus zijn…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten