 |
| De opbrengst. © Marc Jansen |
Waarschijnlijk omdat er dan geen voetbaltraining was. Of omdat ik op jonge leeftijd al doorhad dat de snoeptrommel bij ons thuis toch wel goed gevuld was…
Maar als vader vond ik Sint Maarten prachtig. Vooral toen de kinderen nog klein waren, ze steevast vol trots hun lampion presenteerden en ik ze nog moest (mocht!) vergezellen op hun tochten door de wijk.
Ik kon er oprecht van genieten ze, enigszins verlegen, de moeilijkste Sint Maarten-liedjes te horen zingen. Waarna ze mij de buit in hun rugtasje lieten stoppen. Om maar zo snel mogelijk naar het volgende adres te kunnen.
Hoogtepunt was altijd de eerste handeling bij terugkeer – na uiteraard nog even voor mama te hebben gezongen: het omkeren van de tas. De blijdschap van die kinderen bij het zien van zoveel lekkers..!
Dat is nu voltooid verleden tijd. Dochterlief loopt al een paar jaar niet meer mee, zoonlief maandag voor het laatst.
Sint Maarten zal nooit meer zijn wat het was. Hoewel? Misschien is het als opa nog wel mooier.
Over een jaar of 25…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten