woensdag 17 april 2013

Baard

“Moet je zo’n ding ook onderhouden?’

“Heb je ook baarden-shampoo?”

Deze levensvragen stelde collega A. maandag. Hij laat, na zich ruim 35 jaar dagelijks te hebben geschoren (‘eerst een kwartier elektrisch, daarna nat’), z’n baard staan. Gewoon, omdat ‘ie baarden mooi vindt, gezichtsbeharing weer helemaal ‘hip and happening’ is én hij die dagelijkse scheerbeurten beu is. Bovendien heeft zo’n baard wel iets artistiekerigs, een niet onbelangrijk argument voor de bassist van een jazz-formatie.

Bedankt voor de eer


Sociaal als hij is, probeerde A. zijn collega’s te overtuigen zijn voorbeeld te volgen. Ik heb bedankt voor de eer. Al was het maar omdat ik het niet kan maken mijn baard te laten staan. Ik probeer mijn vader er namelijk al vele jaren van te overtuigen zijn baard (sik) af te scheren.

Een argument dat meer gewicht in de schaal legt, is dat vrouwlief N. niet van baarden houdt. Gelukkig maar, want na een aantal dagen niet scheren blijkt al dat ik met een baard een nog dikkere kop heb dan normaal. En hij is nog grijs ook…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten