Opgefokt sfeertje

Zo langzamerhand begin ik me er (bijna) voor te schamen dat ik van voetbal houd.

Ik wil namelijk helemaal niet geassocieerd worden met dat onophoudelijk opgefokte sfeertje op en rond de velden.

Ik snap het ook niet.

Waarom gaat een uit het veld gestuurde voetballer na het laatste fluitsignaal de door hem gevloerde tegenstander achterna?

Hoe halen volwassen supporters – mannen van rond de 50 – het in hun hoofd een 13-jarig keepertje uit te schelden wanneer deze in hun ogen een overtreding maakt?

Wat bezielt supporters van SC Heerenveen en FC Groningen elkaar na afloop van een wedstrijd te lijf te gaan?

Ik weet het écht niet. Ik vermoed dat dergelijke lieden niet in de gaten hebben dat ‘het spelletje’ zonder tegenstander veel minder leuker is. Sterker nog, dat er zonder tegenstander – die inderdaad tegengestelde belangen heeft – helemaal geen competitie mogelijk is.

Maar ach, mijn mening is nauwelijks serieus te nemen. Ik ben namelijk niet alleen voetballiefhebber, ik ben ook nog eens Feyenoord-fan…

25 Februari 2015 gepubliceerd in de HS-krant.

Afspiegelingsbeginsel

Donderdag om klokslag 10.00 uur krijg ik in een persoonlijk gesprek te horen dat het lot (het afspiegelingsbeginsel) mij gunstig gezind is. En dat ik mijn baan (toch) mag houden.

Een uur, een korte autorit en een telefoontje met het thuisfront later zit ik middenin een sollicitatiegesprek. Dat verloopt zo goed dat ik alleen nog ‘ja’ hoef te zeggen. Ik voel me echter genoodzaakt wat bedenktijd te vragen. Omdat ik, anders dan ik dacht toen ik reageerde op de vacature, niet per 1 juli werkloos ben.

Terug op de redactie lukt het me nauwelijks nog te werken. Omdat ik slecht geslapen heb. Omdat ik een stressvolle ochtend achter de rug heb. Maar vooral ook omdat het afspiegelen voor zoveel van de aanwezige collega’s een stuk minder positief uitpakt. En dat lijkt iedereen lam te leggen.

Reden om vroeg naar huis te gaan. Daar ga ik even liggen. Om de hoofdpijn te verdrijven en om me op te laden voor een gesprek met dochters mentor over haar profielkeuze.

Om 17.00 uur spreken vrouwlief, dochter en ik over de vakken die dochter volgend jaar gaat volgen. En over de harde knal die we horen en de trillende vloeren die we voelen.

Thuisgekomen maak ik eerst een berichtje voor de website over die aardbeving. Vervolgens gaan we eten, kom ik tot de ontdekking een contactlens (links) te missen en voer ik nog wat telefoongesprekken. Daarna probeer ik te ontspannen en vooral ook blij te zijn. Dat eerst lukt, dat laatste niet. Nog niet.

18 Februari 2015 gepubliceerd in de HS-krant.

Let it snow

Wij moeten elke week top zijn om ons staande te kunnen houden op het ho(o)g(st)e landelijke niveau waarop wij acteren.

Daarom trainen we al het hele seizoen 3 keer per week, zijn we ook in de winter volop door blijven trainen – uitgezonderd 2 weekjes ‘kerstvakantie’ – en hadden we in 2015 wekelijks een oefenwedstrijd op het programma. Alles gericht op de (her)start van de competitie.

Weer- en andere goden gooiden echter roet in het eten. De laatste 2 oefenwedstrijden en een training werden afgelast omdat er sneeuw lag. En vorige week regende het afzeggingen; ziekte, blessure, andere verplichtingen.

Woensdagavond misten we liefst 5 van de 13 spelers. Ik voelde me als Ruud Gullit in zijn tijd als trainer van Feyenoord: niet te benijden.

Vrijdagnamiddag echter was (bijna) iedereen weer hersteld en werd er, onder fantastische weersomstandigheden, heerlijk getraind. En kreeg ik alsnog ontzettend veel zin in de ontmoeting met SC Heerenveen, de volgende ochtend.

Maar toen waren daar opnieuw die weergoden. IJzel maakte het onverantwoord de weg op te gaan. De wedstrijd moest worden afgelast.

Eigen schuld. Had ik woensdag dat mailtje met de tekst ‘let it snow, let it snow, let it snow’ maar niet moeten versturen…

11 Februari 2015 gepubliceerd in de HS-krant.

Twitter

Als eens per week verschijnend medium is actualiteit nooit de grootste troef geweest van een huis-aan-huisblad als de HS-krant.

Sinds we een eigen website hebben, zijn we echter een stuk sneller geworden. Niet langer is het vanzelfsprekend dat dagbladen, televisie en met name radio het nieuws eerder brengen. Ook wij hebben (online) wel eens een primeurtje.

Maar het snelste medium tegenwoordig is zonder enige twijfel Twitter. Zoals vorige week maar weer eens bleek bij de 'NOS-gijzeling'.

Kort nadat op NPO 1 de tekst 'in verband met omstandigheden is er op dit moment geen journaal mogelijk' verscheen, was op Twitter al te lezen dat een gewapende man zendtijd verlangde. Even later waren verschillende filmpjes geupload. Zelfs het Facebook-profiel van de dader werd in no-time gedeeld.

Toch is Twitter ook het meest beschimpte medium. Omdat er ook zo ontzettend veel onzin de revue passeert. De kunst is alle informatie te filteren. Een nieuwe vaardigheid.

Overigens heeft de HS-krant ook een Twitter-account: @hskrant.

4 Februari 2015 gepubliceerd in de HS-krant.