woensdag 30 mei 2012

Mijn favoriete plek

Op het moment dat u dit leest, geniet ik van een korte vakantie op Terschelling.

Mijn favoriete plek in Nederland.

Niet omdat ik er zulke fijne jeugdherinneringen heb. Mijn vader werkte offshore en voelde er daardoor niets voor zijn vakanties op een eiland door te brengen. ,,Ik zie de hele dag al zee’, zei hij dan.

Dat ik later, oud genoeg om zelfstandig op vakantie te gaan, de ‘Camping Appelhof-fase’ ook oversloeg, had te maken met mijn nogal naïeve hoop een groot voetballer te worden. Ik leefde voor mijn sport.

Geen zoete jeugdherinneringen derhalve aan Terschelling. Maar sinds ik zeventien jaar geleden voor het eerst voet op Terschellinger bodem zette, ben ik (bijna) ieder jaar terug geweest. Omdat Terschelling dé plek is om vrij te zijn. Vrij in het hoofd.

En voor mijn kinderen. Opdat zij die herinneringen wel hebben…

30 Mei 2012 gepubliceerd in de Kanaalstreek.

woensdag 23 mei 2012

Slecht geïnformeerd

Zoals je van een automonteur verwacht dat hij gek van auto’s is en je moeilijk een voorstelling kunt maken van een vegetarische slager, reken je er bij een redacteur van een huis-aan-huisblad op dat hij graag en veel kranten leest.

De redacteur van deze krant moet echter bekennen doorgaans niet verder te komen dan het doorbladeren van de krant bij het ontbijt. En dan begint hij nog bij de sportpagina’s ook…

Hij maakt zichzelf graag wijs de krant nauwelijks te lezen omdat hij de hele dag al krantenberichten schrijft. Maar is dat wel zo? Hij kijkt en luistert toch ook vrijwel nooit naar actualiteitenprogramma’s.

Gevolg: hij is onvoldoende geïnformeerd. Zeker waar het het wereldnieuws betreft.

Meestal komt hij hier wel mee weg. Maar nu is het crisis in Griekenland, zijn beoogde vakantiebestemming. En weet hij dus niet wat te doen…

dinsdag 15 mei 2012

Smaken verschillen

Of het nu om kleding, muziek, haardracht of partnerkeuze gaat: over smaak valt niet te twisten.

Totdat je naar een feestje in een bruiloftachtige setting – in een zaaltje met een band – gaat. Dan verandert alles. Ook al heb je niets met de muziek van Wolter Kroes, je móet mee in die polonaise. Houd je niet van dansen? Niet zeuren, niet zo saai zijn: dansen zul je…

Het moge duidelijk zijn. Hier zit wat frustratie.

Hoewel niet a-ritmisch en ook zeker niet motorisch beperkt, houd ik niet van dansen. Vroeger liet ik mij, gestimuleerd door de nodige alcoholische versnaperingen, nog wel eens gaan. Nu – met de wetenschap slecht tegen te veel drank te kunnen – blijf ik liever op de achtergrond. Ik praat wat, kijk wat, en heb het op mijn manier naar mijn zin. Want smaken verschillen.

woensdag 9 mei 2012

Twee linkerhanden

Ze kijkt op zondagochtend graag naar het televisieprogramma ‘Eigen Huis & Tuin’.

Vooral de vakkennis en vaardigheden van klusser Thomas staan haar aan. Logisch, haar eigen man is namelijk ‘gezegend’ met twee linkerhanden…

Dat gegeven an sich is nog niet zo’n probleem. Dat haar man ook geen enkele lol aan het klussen beleeft – hij wordt er zelfs strontchagrijnig van – wél.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat het stel zijn jaren ‘30-woning in 2004 verruilde voor een nieuwbouwhuis. Een nieuwbouwwoning blijft echter niet altijd nieuw. Nu, acht jaar later, is de tuinbestrating zo verzakt dat een eigen ‘zwembad ‘geen luxe maar een probleem is. Verder heeft de afvoer in de badkamer kuren, is de vaatwasser stuk en kraakt de koelkast dat het een aard heeft.

En iedere zondag ziet hij haar denken: ‘was hij maar wat meer als Thomas’.

woensdag 2 mei 2012

Mitsen en maren

Vooropgesteld: ik ben een leek.

Zeven weken vergaderen leverde niets op. Vervolgens was er binnen enkele dagen na het afhaken van de zogenaamde ‘gedoogpartner’ toch een begrotingsakkoord.

Dit akkoord kan echter, zo schijnt, weer terzijde geschoven worden als een nieuw kabinet – te vormen na de voor 12 september (toch?) geplande Tweede Kamerverkiezingen – andere plannen heeft. Mits de Tweede Kamer akkoord gaat, uiteraard.

Onze toekomst hangt af, zoveel wordt in twee alinea’s duidelijk, van een nooit aflatende stroom aan mitsen en maren. Het credo ‘Een man een man, een woord een woord’ doet geen opgeld meer. In mijn perceptie, althans.

Nogmaals, ik ben maar een leek. Maar ook ik moet na de zomervakantie naar de stembus. En aangezien ik niet uit ideologische overwegingen stem, vind ik het steeds lastiger een keuze te maken. Want wie kan ik nog geloven?