Zeven weken vergaderen leverde niets op. Vervolgens was er binnen enkele dagen na het afhaken van de zogenaamde ‘gedoogpartner’ toch een begrotingsakkoord.
Dit akkoord kan echter, zo schijnt, weer terzijde geschoven worden als een nieuw kabinet – te vormen na de voor 12 september (toch?) geplande Tweede Kamerverkiezingen – andere plannen heeft. Mits de Tweede Kamer akkoord gaat, uiteraard.
Onze toekomst hangt af, zoveel wordt in twee alinea’s duidelijk, van een nooit aflatende stroom aan mitsen en maren. Het credo ‘Een man een man, een woord een woord’ doet geen opgeld meer. In mijn perceptie, althans.
Nogmaals, ik ben maar een leek. Maar ook ik moet na de zomervakantie naar de stembus. En aangezien ik niet uit ideologische overwegingen stem, vind ik het steeds lastiger een keuze te maken. Want wie kan ik nog geloven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten