Op het moment dat u dit leest, geniet ik van een korte vakantie op Terschelling.
Mijn favoriete plek in Nederland.
Niet omdat ik er zulke fijne jeugdherinneringen heb. Mijn vader werkte offshore en voelde er daardoor niets voor zijn vakanties op een eiland door te brengen. ,,Ik zie de hele dag al zee’, zei hij dan.
Dat ik later, oud genoeg om zelfstandig op vakantie te gaan, de ‘Camping Appelhof-fase’ ook oversloeg, had te maken met mijn nogal naïeve hoop een groot voetballer te worden. Ik leefde voor mijn sport.
Geen zoete jeugdherinneringen derhalve aan Terschelling. Maar sinds ik zeventien jaar geleden voor het eerst voet op Terschellinger bodem zette, ben ik (bijna) ieder jaar terug geweest. Omdat Terschelling dé plek is om vrij te zijn. Vrij in het hoofd.
En voor mijn kinderen. Opdat zij die herinneringen wel hebben…
30 Mei 2012 gepubliceerd in de Kanaalstreek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten