Discriminatie

Op de dag van de 94ste verjaardag van Nelson Mandela, gaan mijn gedachten terug naar een gesprek met de ouders van een klasgenootje van mijn dochter. Onderwerp was de aanstaande schoolkeuze van onze kinderen.

Deze – doodnormale, aardige – mensen vertelden onomwonden hun dochter niet naar een bepaalde school te laten gaan omdat op deze school te veel ‘allochtonen’ (ze gebruikten een ander woord) zouden zitten. Hoewel ik ze onmiddellijk niet zo aardig meer vond, ‘vergat’ ik tegengas te geven.

Zwak… Ik geeft het toe.

Zeker in relatie tot Nelson Mandela. Een man die niet minder dan 27 jaar achter de tralies doorbracht omdat hij zich – in woord – verzette tegen het apartheidsregime in zijn land.

Gelukkig werd Mandela in februari 1990 vrijgelaten en werd hij enkele jaren later zelfs de president van Zuid-Afrika. Maar discriminatie bestaat nog steeds…

25 Juli 2012 gepubliceerd in de Kanaalstreek

Bijna vakantie

Hoe laat staan we op?

Worden we op tijd wakker? Hoe laat (vroeg) vertrekken we? Passen de koffers achterin? We zullen toch geen panne krijgen? Werkt de TomTom? Vinden we de parkeerplaatsen? Zijn we op tijd? Heeft het vliegtuig vertraging? Komen onze koffers van de band? Wacht de bus op ons? Zet de buschauffeur ons bij de goede accommodatie af? Is het lang rijden? Is onze hotelkamer vrij?

Het moge duidelijk zijn: het is bijna vakantie. En de reisdag behoort niet tot mijn favoriete dagen van het jaar. Zelfs niet als alles – dat weet ik heus wel – perfect geregeld is.

De zenuwen staan toch de hele dag strak gespannen… Arme reisgenoten…

Pas als de laatste vraag instemmend beantwoord is, we die hotelkamer daadwerkelijk hebben gevonden en de koffers er op de grond hebben laten ploffen, kan ik ontspannen.

18 Juli 2012 gepubliceerd in de Kanaalstreek.

Voor Gerrit

Toen ik vrijdagmiddag op de crosstrainer stond (jawel…), Radio 1 op mijn oordopjes om maar niets te hoeven missen van de Tour de France noch het duel Federer – Dokovic, hoorde ik Dichter des Vaderlands Ramsey Nasr over de dood van zijn voorganger, onze eerste Dichter Des Vaderlands Gerrit Komrij. Niet alleen sprak Nasr zijn bewondering uit voor de dichter én de mens Komrij, ook droeg hij het gedicht voor dat hij voor zijn voorganger schreef.

Ademloos – best lastig op zo’n fitnessapparaat – luisterde ik naar de geëmotioneerde Nasr. En kwam het besef dat ik ofwel nog heel veel moet leren ofwel (realistischer) moet inzien dat het verschil tussen natuurtalenten als Nasr en stukjesschrijvers zoals ik wel heel groot is… Alleen de titel had ik zelf kunnen bedenken: ‘Voor Gerrit’.

Jansen – Nasr 0-6, 0-6, 0-6. Binnen 45 minuten.

11 Juli 2012 gepubliceerd in de Kanaalstreek.

Drie sterfgevallen

Terwijl ik mij druk maakte om basale dingen als een dunne krant (ruimtegebrek), een tekort aan nachtrust en een buikje, verloren drie collega’s hun vader.

Voor twee van de collega’s lag het overlijden van hun vader in de lijn der verwachting. Hun beider vaders waren de 80 reeds gepasseerd en kwakkelden al geruime tijd met hun gezondheid.

Het derde sterfgeval kwam als een donderslag bij heldere hemel. Het was echter niet alleen daarom dat dit overlijden harder binnenkwam dan de andere twee. Het ging hier ook nog eens om de vader van een leeftijdsgenoot.

Dit drukte me nadrukkelijk met mijn neus op het feit dat ook de ouders van mijn generatie sterfelijk zijn.

En toen pas maakte ik me zorgen om mijn eigen moeder, in dezelfde week geopereerd aan die rotziekte met de letter ‘k’. Zouden mijn ouders dan ook..?

4 Juli 2012 gepubliceerd in de Kanaalstreek.