Het eerste kind kan zich de hele dag vermaken met WhatsApp, Twitter, Facebook, Instagram, Snapchat en hoe het ook allemaal maar mag heten. Lichaamsbeweging? Nauwelijks. Met de fietsritjes van huis naar school en vice versa, een incidentele (korte) wandeling met de hond en een nog schaarsere spinningles met moeders houdt het wel op.
Het tweede kind doet niets liever dan de hele dag buiten spelen (lees: voetballen). Maakt niet uit met wie, als er maar een balletje getrapt kan worden. Moderne technologie? Nauwelijks. Klein beetje Facebook, een incidentele foto op Instagram en nog iets minder vaak op Twitter.
Welk kind is gelukkiger?
Welk kind gelukkiger is, zou ik niet durven te zeggen. Beiden verkeren in de luxe positie vaak te kunnen doen wat ze het liefste doen. Zoals beiden ook boos/ chagrijnig worden wanneer dat niet lukt. In het geval van het ‘moderne’ kind als er geen WiFi is bijvoorbeeld. En bij het ouderwetse kind als er niemand wil ballen. Omdat het slecht weer is of zo.
Ik weet wél waar ik blijer van word: van het buiten spelende, sportende kind. Waarschijnlijk maakt dat mij een ouderwetse vader…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten