Mijn generatie moest het doen met Doe Maar. Daarna achtereenvolgens Duran Duran, Take That en Justin Bieber. En nu: MainStreet.
Het is overduidelijk van alle tijden. Maar ik heb het nooit begrepen; dat gegil van 13-, 14-jarige meisjes bij het zien van hun favoriete artiesten…
Zaterdag ging mijn dochter van 13 met een vriendin naar het gratis optreden van MainStreet in Groningen. Ze namen de trein van 09.20 uur, waardoor ze een plek vlakbij het podium hadden. Het concert begon immers pas om 13.00 uur.
Heel veel meer dan dat ze ‘een super leuke dag’ gehad heeft, heeft ze (mij) niet verteld. Ja, dat ze niet zo gegild heeft als al die andere meisjes. Om vervolgens een geluidsopname te laten horen…
Niet heel veel later zagen we diezelfde gillende meiden op het Jeugdjournaal.
En ik begreep het nog steeds niet. Ik zag vier heel normale jongens die toevallig goed kunnen zingen.
Ik reken nu op veel gegil bij de eerstvolgende thuiswedstrijd van ‘mijn’ pupillenteam. Dat bestaat uit niet minder dan dertien heel normale jongens die toevallig goed kunnen voetballen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten