Hij moet dan ook alle moed bij elkaar rapen om met zijn vrouw naar het in Groningen gevestigde Zweedse woonwarenhuis te gaan. Op de Sontweg in Stad aangekomen krijgt zijn humeur een flinke knauw. Het blijkt wel heel erg lastig een plekje om te parkeren te vinden.
Maar het lukt. Ver verwijderd van de ingang van het woonwarenhuis, dat wel.
Toch klaart zijn humeur al snel weer op. De voetgangersroute naar de ingang van de winkel voert immers binnendoor en wordt bijzonder goed aangegeven.
En eenmaal binnen valt het ook allemaal wel mee. Zeker, het is smoordruk, maar niemand loopt écht in de weg. Bovendien is de zo gewenste lamp snel gevonden en valt het ook wel mee met de rij voor de kassa…
In de auto steken hij en zijn vrouw de loftrompet over de Zweedse woongigant. Een geoliede machine, noemt hij hem zelfs.
Thuis aangekomen zijn ze snel uitgetrompetterd. De lamp in een vloek en een zucht gemonteerd. Stekker in het stopcontact en branden maar. De lamp blijft echter knipperen nadat ze is uitgezet. En enkele minuten later doet ze het zelfs helemaal niet meer.
Zuchtend en vloekend wordt de lamp gedemonteerd. Waarna hij vrouw en dochter naar Groningen laat gaan om de lamp te ruilen.
De moed is hem opnieuw in de schoenen gezonken.
Definitief?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten