Met één bevolkingsgroep heb ik echter grote moeite. Daar durf ik best voor uit te komen. Het betreft een groep met een geheel eigen taal, eigen – voor buitenstaanders niet te doorgronden – kledingvoorschriften en tamelijk eenzijdige interesses.
Ik erger me snel aan deze groep. Misschien komt dat doordat ze ook echt als groep fungeert. De individuen klitten samen, raken elkaar veelvuldig aan en hebben onderling de grootste pret (ten koste van anderen?). Onderwijl luisterend naar hun ‘eigen’ muziek.
Eenmaal los van de groep, lijken het heel andere mensen. Ze sluiten zich af voor de buitenwereld en reageren welhaast verongelijkt op iedere poging tot contact.
Pubermeisjes hebben het zo gemakkelijk niet. Ik weet het. Maar hun naasten ook niet…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten