Het was een ‘trip down memory lane’. In 1988 was ik namelijk ook al eens naar The Waterboys geweest, toen in Carré in Amsterdam. Net als nu met Johan.
Vier jaar ouder dan ik heeft hij mij, exponent van de Doe Maar-generatie, wegwijs gemaakt in de popmuziek. Met bands als The Comsat Angels, The Cult en Talk Talk…
En vooral The Waterboys. Die muziek ben ik altijd blijven luisteren en is zelfs een soort referentiekader geworden. Waarschijnlijk ten onrechte. Als puber beleef je muziek immers heel anders dan als volwassene.
Maar toch. Ik hóórde vorige week hetzelfde als een kwart eeuw geleden. Of, zoals Johan het zei: ,,Dit is voor mij muziek: een goede stem, een akoestische gitaar en een viool.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten