Het begon, niet eens zo heel vroeg, met de wedstrijd van ‘mijn’ pupillenteam. Vervolgens, na mijn zoon naar een kinderfeestje te hebben gebracht en de supermarkt te hebben bezocht waar een Zwarte Piet rondliep met verdacht veel gelijkenis met mijn dochter, een wedstrijdje van de B1 meegepikt. Daarbij, uiteraard, gewichtige taal bezigend over te weinig vooruit verdedigende verdedigers en te statische spitsen.
Enkele uren later, na te hebben gegeten en zoonlief te hebben opgehaald, Eredivisie Live gekeken. Drie wedstrijden tegelijkertijd, al zappend. Terwijl vrouw- en zoonlief een spelletje deden en dochterlief op haar favoriete plek, achter de laptop, zat.
Het meest ontspannen was ik na de 3-1 van Ajax. Tot mijn vrouw me met een zacht “Maharc” wekte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten