Ik kan de slaap niet vatten. Een zeurende pijn in lies en onderrug houdt me (lang) wakker.
Volop tijd om te mijmeren, te piekeren, na te denken, derhalve.
Dat doe ik dan ook. Vooral over mijn functioneren als voetbaltrainer. Niet omdat ik dat wil, maar omdat dat zo gaat.
Hadden we er meer uit kunnen halen? Had ik dat niet en dat juist wel moeten roepen? Wat gaan we maandag doen op de training?
Omdat ik hiervan bepaald niet slaperiger word, dwing ik mezelf over écht belangrijke zaken na te denken. Mijn werk, bijvoorbeeld.
Aanleiding genoeg. Vorige week suggereerde het NRC namelijk dat mijn werkgever van plan is veertig tot honderd banen te schrappen. Amper een jaar na een grote reorganisatie, waarbij 250 van de 750 banen verloren gingen.
En toch dwalen mijn gedachten weer af naar de voetballerij. Ik vermoed omdat ik daarop wel (enige) grip heb…
Woensdag 19 november gepubliceerd in de HS-krant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten