Toen fysio Guus me voorstelde de therapie uit te bouwen met aquajoggen, stond ik niet te springen.
Ik associeerde dit namelijk vooral met wat ik wel eens op vakantie had gezien. Met een op het droge staande superfitte badjuf of – meester die een grote groep veel minder getrainde in het water staande vrouwen (en incidentele man) een reeks gymnastische oefeningen laat doen. Zeer vermakelijk om naar te kijken. Dat zeker. Maar meedoen?
Toch ben ik overstag gegaan. Met de moed in de schoenen, dat wel… Maar ja, het doel heiligt de middelen, nietwaar?
En, het moet gezegd, het viel me 100 % mee. Zo stond de ‘badjuf’ niet langs de kant maar ging ze mee het water in. Niet om mij, de enige klant/ patiënt, aan allerlei gymnastische oefeningen te onderwerpen maar om me in het diepe bad allerlei ‘loopbewegingen’ te laten nabootsen.
Met een gordel met drijfvermogen om mijn wat te volle middel. Om het stramme lijf zoveel mogelijk rechtop te houden…
Tot mijn eigen verbazing had ik vrij snel het gevoel hier wel eens baat bij te kunnen hebben. Mits ik mijn normale sportbeleving weet uit te schakelen.
Ik hoef hierbij niet sneller, hoger, verder, beter…
28 Januari 2015 gepubliceerd in de HS-krant.
Goed dat je het uitendelijk toch gedaan hebt.Aquasporten zijn echt heel goed voor het lichaam.
BeantwoordenVerwijderen