Wat ben ik blij dat we hier een multiculturele samenleving hebben.
Dat mijn kinderen een klas delen, sporten en chillen met jongeren van de meest uiteenlopende rassen en gezindten.
Zoon en dochter weten daardoor heel goed dat de gemaskerde mannen die vorige week in Parijs twaalf mensen doodden, extremisten zijn. Dat ze de moslims die zij kennen niet over één kam mogen scheren met deze genadeloze heerschappen.
Sterker nog, die gedachte komt niet eens bij hen op. Omdat ze zich bij hun vriendschappen niet door verschillen in ras of religie laten leiden, maar door overeenkomsten qua gedrag, interesses, voorkeuren, passies.
Of hun vrienden en vriendinnen blond of rood haar hebben, donker bruin of licht getint, of katholiek of protestant zijn, doet er daarom niet toe.
Al lijkt dochterlief wel een voorkeur voor een bepaald type jongens te hebben: licht getint. Maar dat is gewoon een kwestie van smaak.
14 Januari 2015 gepubliceerd in de HS-krant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten