Ik blijf namelijk alleen kijken als ik het een leuke wedstrijd vind, er in mijn ogen goed gevoetbald wordt én ik het spannend vind.
Volgens deze geheel subjectieve criteria behoren de beide wedstrijden die Duitsland tot nu speelde tot de wedstrijden die ik helemaal uitgezeten heb. Het bevreemdt me daarbij dat ik het bijzonder leuk vond dat Mexico ‘die Mannschaft’ klopte en dat ook Zweden bijna stuntte tegen de regerend wereldkampioen.
Niet omdat ik Duits bloed heb (mijn oma had een Duitse moeder) en daardoor pro-Duits ben, maar omdat Duitsland bijzonder leuk voetbal speelt.
Op papier spelen de Duitsers in een zogeheten 1-4-2-3-1-formatie, met maar liefst 4 verdedigers derhalve, in de praktijk vallen ze met zeker 8 man aan. Met ontzettend veel beweging, snelheid, overlap en ook individuele klasse proberen ze de tegenstander murw te beuken. De 2 verdedigers die overblijven staan daarbij ter hoogte van de middellijn, doelman Manuel Neuer amper 20 meter daarachter.
Het zou me van trots vervullen wanneer het Nederlands Elftal deze overrompelingstactiek zou hanteren. Zoals we ooit wel deden, in 1974 (kijk maar eens naar het filmpje ‘NETHERLANDS OF 1974 HUNTING FOR THE BALL | The hard pressing of Total Football’ op YouTube).
Dat we ook toen niet wonnen, doet er voor mijn eigenlijk niet toe.
27 juni 2018 gepubliceerd in de HS-krant
Geen opmerkingen:
Een reactie posten