Ik mis haar nog steeds.
Niet dagelijks. Misschien niet eens elke week. Maar toch wel heel regelmatig.
We hebben dan ook best veel meegemaakt samen. Bijna 13 jaar deelden we lief en leed. Ze was er immers altijd. Onvoorwaardelijk trouw als ze was.
Wat blijft, zijn de herinneringen. Mooie herinneringen, vooral. Aan de vakanties op Terschelling bijvoorbeeld. Dan was ze het gelukkigst, genoot ze van het spelen in de zee, het samen zijn op het strand en het ravotten in de bossen.
Uiteraard waren er ook minder fijne momenten. Zoals wanneer haar wagenziekte weer eens opspeelde of de ‘ongelukjes’ in de nacht.
Wat hebben we de arme ziel er om vervloekt. En wat stemt de gedachte daaraan me weemoedig...
Het is vandaag precies 1 jaar geleden dat we onze golden retriever Zizou - stamboomnaam Lady Zizou of the Hazy Moors - hebben laten inslapen. Ze kon niet meer, was op.
13 juni 2017. Wat een rotdag was dat!
13 juni 2018 gepubliceerd in de HS-krant
Geen opmerkingen:
Een reactie posten