Spooktocht

“Eén voor allen, allen voor één”, brullen ze.

De armen stevig om elkaar heen geslagen.

Stapje voor stapje bewegen ze zich voorwaarts door het donkere bos.

Tien meter verderop hebben ze iets van hun bravoure terug. Het ‘G’, ‘kill’ en ‘ik zweer’ is niet van de lucht. Ze zullen ‘ze’ wel even te grazen namen.

Maar een paar tellen later staan ze al weer stil.

“Daar beweegt iets.”

“Daar zit iemand.”

“Ze lopen rondjes.”

Om schreeuwend in zes verschillende richtingen weg te rennen, als daadwerkelijk een ‘monster’, ‘zombie’ of ‘spook’ uit de bossen tevoorschijn komt…

Elkaar daarna snel weer opzoekend. Omdat ze samen sterker zijn dan alleen. Dapperder, in ieder geval.

Spooktocht

Ik had zaterdagavond het genoegen zes 11-, 12- en 13-jarige stoere voetballers te begeleiden tijdens een spooktocht door het donkere en drassige Drevenbos.

Zelden zo gelachen.

Maar ook: teambuilding in optima forma.

26 Maart 2014 gepubliceerd in de HS-krant.