Waarom manoeuvreren wij noorderlingen ons in de underdogpositie zodra we het tegen westerlingen opnemen? En hoe kan het dat niet alleen volwassenen maar zelfs kinderen dat doen?
Ik maakte het paasmaandag weer eens van dichtbij mee. Met mijn pupillenteam speelden we een toernooi in Ede. Na een stroeve start – misschien niet onlogisch na een twee uur durende reis – raakten we steeds beter in vorm, wonnen we steeds gemakkelijker en bereikten we (via het Groninger Be Quick) de finale.
Tegenstander in de eindstrijd was FC Amsterdam. En hoewel we in de poulefase afgerekend hadden met teams uit bijvoorbeeld Barendrecht en Alphen aan den Rijn, was het ontzag voor de Randstedelingen groot. “FC Amsterdam is baas, man”, gaf een onzer spelers, zwaar onder de indruk van de snelheid en het postuur van onze tegenstanders, bijvoorbeeld te kennen.
Het was dan ook niet verwonderlijk dat de Amsterdammers het initiatief namen. Of liever: dat wij ons terug lieten dringen.
Na een paar minuten bleek echter dat het fysiek wel allemaal indrukwekkend was, maar dat er technisch ook wel het een en ander aan schortte bij onze tegenstanders. En dat we gewoon kans maakten de finale te winnen…
Uiteindelijk bleef het 0-0 en moesten strafschoppen de beslissing brengen. Dat liep helaas niet goed af. Wij misten de tiende strafschop en moesten dus de winst aan FC Amsterdam laten.
Maar het ontzag was weg. Wij noorderlingen kunnen ons gewoon meten met die westerlingen. Zoals ook mensen uit het oosten des lands dat kunnen. Nietwaar, PEC Zwolle?!
Ik maakte het paasmaandag weer eens van dichtbij mee. Met mijn pupillenteam speelden we een toernooi in Ede. Na een stroeve start – misschien niet onlogisch na een twee uur durende reis – raakten we steeds beter in vorm, wonnen we steeds gemakkelijker en bereikten we (via het Groninger Be Quick) de finale.
Baas
Tegenstander in de eindstrijd was FC Amsterdam. En hoewel we in de poulefase afgerekend hadden met teams uit bijvoorbeeld Barendrecht en Alphen aan den Rijn, was het ontzag voor de Randstedelingen groot. “FC Amsterdam is baas, man”, gaf een onzer spelers, zwaar onder de indruk van de snelheid en het postuur van onze tegenstanders, bijvoorbeeld te kennen.
Het was dan ook niet verwonderlijk dat de Amsterdammers het initiatief namen. Of liever: dat wij ons terug lieten dringen.
Kans
Na een paar minuten bleek echter dat het fysiek wel allemaal indrukwekkend was, maar dat er technisch ook wel het een en ander aan schortte bij onze tegenstanders. En dat we gewoon kans maakten de finale te winnen…
Uiteindelijk bleef het 0-0 en moesten strafschoppen de beslissing brengen. Dat liep helaas niet goed af. Wij misten de tiende strafschop en moesten dus de winst aan FC Amsterdam laten.
Ontzag
Maar het ontzag was weg. Wij noorderlingen kunnen ons gewoon meten met die westerlingen. Zoals ook mensen uit het oosten des lands dat kunnen. Nietwaar, PEC Zwolle?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten