Hoewel Nederlandstalig opgevoed, denk ik dat dit een zinloze missie is. Het mooiste dialectwoord aller tijden staat voor mij namelijk al vele jaren vast. Dat is het Groninger woord ‘kou’.
Het mooiste aan ‘kou’ is dat het woord zich niet laat vertalen. Dat wil zeggen, de letterlijke vertaling ‘koe’ dekt de lading niet. Bepaald niet zelfs. ‘Kou’ is een scheldwoord met een knipoog. Door iemand uit te maken voor ‘kou’, geef je aan diegene dom of onnozel te vinden zonder hem of haar dit aan te rekenen of na te dragen.
Ik kan in het Algemeen Beschaafd Nederlands geen enkel woord bedenken dat ook maar enigszins in de buurt komt. Domoor? Sufferd? Te lief. Sukkel? Te venijnig.
Conclusie: ‘kou’ moet winnen. En wie dat niet begrijpt, is een ‘kou’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten