Voetballiefhebber als ik ben, doe ik dat met veel plezier. En het gaat me nog redelijk af ook.
Al moet ik dat laatste nuanceren. Het trainen, het overdragen van kennis gaat me redelijk af. Het coachen kan stukken beter.
Ik ben nogal onrustig langs de lijn. Niet dat ik allerlei krachttermen gebruik, maar te vaak is het allemaal net iets te veel. Dan coach ik bijna iedere ‘situatie’. Met een overdreven volume, bovendien.
Daarmee ben ik de coach die ik niet wil zijn. En dus neem ik me na iedere wedstrijd voor het de volgende keer beter te doen. Me niet te verschuilen achter ‘de aard van het beestje’. Veel te gemakkelijk. Als ik van ‘mijn’ jongens verwacht dat zij zich ontwikkelen, moet ik dat toch zeker ook?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten