Wat we vorige week niet voor elkaar kregen, lukte nu namelijk wel. We wonnen, sleepten dus drie punten in de wacht en stelden de tweede plaats achter kampioen FC Groningen D2 veilig.
Gevolg: promotie naar de 1ste divisie, de hoogste klasse in het D-pupillenvoetbal. Een historische prestatie die mij van trots vervult. Dat wel.
Echte vreugde ontbreekt omdat ik maar al te goed weet dat we eigenlijk niets te zoeken hebben op het niveau van de 1ste divisie. Omdat we er negen of tien keer op de oudste D-pupillen van een betaald voetbalorganisatie stuiten. Tegenstanders derhalve die niet alleen meer talent herbergen, maar ook nog eens fysiek sterker zijn – wij hebben ook eerstejaars D-pupillen in de gelederen – en vaker (onder waarschijnlijk beter gekwalificeerde trainers) trainen…
Omdat promoveren verplicht is (zegt ‘Zeist’), heb ik overwogen zaterdag met een ‘circusopstelling’ aan te treden. Opdat we zouden verliezen.
Ik hield het echter bij die gedachte. Omdat ik, net als de spelers, van winnen houd.
En daar wringt ‘em volgend seizoen de schoen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten