Toch baalde ik flink van het (voorlopig) mislopen van promotie met mijn pupillenteam. Waar een minimale overwinning had volstaan, keerden we zaterdag, ondanks een groot aantal honderd procent-kansen, met legen handen terug uit Heerenveen…
Zelfs op zondag zat het nog ‘in mijn systeem’. Later die dag echter, hoorde ik van en las ik over het feit dat het eerste elftal van VV Nieuweschans volgend seizoen niet uitkomt in de standaardklasse van de KNVB. En dat was schrikken. Want hoewel al zeker 25 jaar niet meer woonachtig in (Bad) Nieuweschans en even lang niet meer actief in het zwart-wit, blijft dat natuurlijk wel mijn cluppie.
Immers, dáár heb ik leren voetballen. Dáár ben ik van voetbal gaan houden. Dáár voetbalde ik met mijn vrienden. Dáár werd ik kampioen met de C’tjes. Dáár debuteerde ik op mijn veertiende in het eerste elftal…
Maar, en dat besef ik heel goed, veel erger is het voor al die mensen die nog wél aan de club verbonden zijn. Voor de mensen die zich vaak al decennia met hart en ziel inzetten voor de club.
Ik hoop dan ook van ganser harte dat ze de boel weer op de rails krijgen. En dat ik VV Nieuweschans slechts een jaar hoef te missen in het uitslagenoverzicht van de krant.
Tot die tijd ben ik stiekem fan van clubs als Juventus, Newcastle United en Botafogo. Clubs met de juiste kleuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten