Maar ik wil niet uitsluiten dat ik een enkel schuttingwoord gebruikt heb. Misschien zelfs meerdere malen.
Gezucht heb ik zeker.
De uitkomst van de vorige week beschreven CT-scan viel me namelijk niet mee. Sterker nog, die uitkomst was zwaar teleurstellend.
Want, de eerder met het röntgenapparaat geconstateerde afwijking (heupinklemming) blijkt niet de bron maar het gevolg van het kwaad. En dat is: heupartrose. Ook wel: heupslijtage.
En omdat ik, volgens de behandelend arts te jong ben voor ‘orthopedisch ingrijpen’ (lees: een kunstheup), zal ik binnenkort dus niet weer als een kievit kunnen lopen. Ik moet juist hopen dat ik nog beroerder ga bewegen, nog meer pijn krijg. Totdat wel ingegrepen kan worden.
Ik moet er, zoveel werd duidelijk, (voorlopig) mee leren leven.
Zuchtend, af en toe scheldend en misschien ooit zelfs vloekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten