donderdag 25 september 2014

Nog twee jaar

“Ik moet nog twee jaar.”

Ik zal niet hier verklappen wie deze zin wanneer en waar uitsprak. Wel moet ik even kwijt dat het zijn/ haar allereerste zin was. In een professionele context.

Zoals de meeste anderen in mijn gezelschap, schoot ik in de lach. Te verbouwereerd om te reageren.

Zei hij/ zij dat echt? Wilde hij/ zij werkelijk de indruk wekken niet meer gemotiveerd te zijn, de dagen af te tellen?

Ik kan het me niet voorstellen. Daarom ga ik er voorlopig maar vanuit dat die opmerking niets zegt over zijn/ haar enthousiasme, laat staan vakkennis.

Maar ik ben toch op mijn hoede.

Overigens mág ik zelf nog 24 jaar.

Hoop ik…

24 September 2014 gepubliceerd in de HS-krant.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten