Deze uitspraak over de in 2009 overleden schrijver/ columnist Martin Bril schoot me te binnen, toen ik donderdag een computertomografie, ofwel CT-scan, moest ondergaan.
Ik bedacht me dat Bril iets heel moois over dit ziekenhuisbezoek had kunnen schrijven. Omdat het iets koddigs heeft in een onderbroek op een in hoogte verstelbaar ‘bed’ te gaan liggen, om vervolgens in een flink uit de kluiten gewassen donut elektrisch heen en weer bewogen te worden…
Omdat het op de lachspieren werkt op een beeldscherm de cijferreeks 4, 3, 2 en 1 te zien verschijnen en bij de denkbeeldige 0 tergend langzaam enkele tientallen centimeters naar voren te bewegen…
Ook de stroomkabel van de hightech CT-scanner zou Brils aandacht hebben kunnen trekken. Omdat die, heel basaal, via een rafelig gat in het systeemplafond naar boven verdween…
Maar helaas. Ik moet het zonder Brils observatievermogen en schrijftalent doen. En kom niet verder dan: het duurde een minuutje, misschien anderhalf. Volgende week uitslag.
Omdat het op de lachspieren werkt op een beeldscherm de cijferreeks 4, 3, 2 en 1 te zien verschijnen en bij de denkbeeldige 0 tergend langzaam enkele tientallen centimeters naar voren te bewegen…
Ook de stroomkabel van de hightech CT-scanner zou Brils aandacht hebben kunnen trekken. Omdat die, heel basaal, via een rafelig gat in het systeemplafond naar boven verdween…
Maar helaas. Ik moet het zonder Brils observatievermogen en schrijftalent doen. En kom niet verder dan: het duurde een minuutje, misschien anderhalf. Volgende week uitslag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten