Politiewagen

Het is rond 21.45 uur, wanneer we even voorbij Kikkoman in Sappemeer een auto van links zien komen. Een politiewagen, registreer ik.

De politiewagen volgt ons, de Vosholen op. Reden om gas terug te nemen is er niet. Ik houd van het rijden met cruise control – zeker op wegen die uitnodigen tot harder rijder dan is toegestaan – en heb de cruise control ingesteld op 50 kilometer per uur.

Toch zie ik de koplampen van de politiewagen snel dichterbij komen. Ik zou me opgejaagd of zelfs geprovoceerd kunnen voelen, maar blijf onverstoorbaar. En houd mijn rechtervoet van het gaspedaal.

Reden voor de agenten vaart te minderen en iets meer afstand te nemen. Zodra we echter de T-spitsing met de Kleinemeersterstraat gepasseerd zijn, worden we ingehaald.

De politiewagen stuift ons voorbij. Niet om eerste hulp te verlenen of ergens de sterke arm uit te steken, lijkt me. Dan immers zouden zwaailichten gevoerd worden.

Nee, veel waarschijnlijker is het dat die politiewagen gewoon richting politiebureau gaat.

Naar de bitterballen…

25 Maart 2015 gepubliceerd in de HS-krant.

Sportberichten

Robin Haase klopt de nummer 7 van de wereldranglijst Stanislas Wawrinka.

Bauke Mollema snelt naar de tweede plaats in de Tirreno-Adriatico.

Sjinkie Knegt verovert de wereldtitel shorttrack?

Snowboardster Cheryl Maas gaat met de wereldbeker aan de haal.

Prachtige sportberichten. Berichten die mij uitnodigen op zoek te gaan naar beeldmateriaal en/ of achtergrondverhalen. Ik houd dan ook van tennis, vind wielrennen en schaatsen (shorttrack) mooie sporten (om te zien) en kan genieten van het spectaculaire snowboarden.

Maar ik lees en kijk echter ook graag over en naar Max Verstappen, Formule 1-coureur. En dat terwijl ik helemaal niet van gemotoriseerde sporten houd.

Kennelijk ben ik, zodra het om sportieve prestaties gaat, maar een raar, chauvinistisch mannetje.

Hup Holland Hup.

18 Maart 2015 gepubliceerd in de HS-krant.

In kapitalen

Ik houd niet van de herfst. Van de winter evenmin.

Te nat, te winderig, te donker, te koud… Bovendien ben ik in de regel van oktober tot maart (bijna) non-stop verkouden.

Ik weet niet of er een verband is, maar ik ben een zomerkind. Geboren in juli. Naar verluidt – ik was erbij maar kan het me niet herinneren – was het zelfs een graadje of dertig…

Het zal u dan ook niet verbazen dat ik zondag heb genoten van die eerste echte lentezon. Zoals zoveel Nederlanders heb ik én geschoffeld én een kopje koffie op het terras in de achtertuin gedronken.

En dat was lang geleden. Zo lang geleden zelfs dat mijn telefoon het woord ‘zon’ niet eens herkende, toen ik (zoals zoveel Nederlanders) een zonnige foto met bijschrift op een van de social media wilden posten. Mijn telefoon stelde ‘zo’n’ voor.

Ik maakte er ‘ZON’ van, in kapitalen.

11 Maart 2015 gepubliceerd in de HS-krant.

Bedlegerig

Toen om 13.00 uur het eerste fluitsignaal klonk, lag ik te slapen. Bij het laatste fluitsignaal, 75 minuten later, sliep ik nog steeds…

Een uur later pas, nadat ik – eenmaal wakker – mijn telefoon aangezet had, drong de uitslag van de wedstrijd tot me door.

Voor alle duidelijkheid: dit was niet vrijwillig. Ik was misselijk, snotterig, koortsig en had bonkende hoofdpijn. Ziek dus. Waardoor ik voor het eerst een competitiewedstrijd van een door mij getraind voetbalteam moest missen. Met wat gewetensnood, dat wel. Maar toch ook met het besef dat er niets anders op zat.

(Nog) Meer moeite had ik met het feit dat ik ‘s avond ook het optreden van Jandino Asporaat in MartiniPlaza moest laten schieten. Een gezinsuitje, gepland als alternatief voor het traditionele etentje op onze trouwdag.

De trouwdag die ik dit jaar, ook voor het eerst, vergeten was…

4 Maart 2015 gepubliceerd in de HS-krant.