Toen om 13.00 uur het eerste fluitsignaal klonk, lag ik te slapen. Bij het laatste fluitsignaal, 75 minuten later, sliep ik nog steeds…
Een uur later pas, nadat ik – eenmaal wakker – mijn telefoon aangezet had, drong de uitslag van de wedstrijd tot me door.
Voor alle duidelijkheid: dit was niet vrijwillig. Ik was misselijk, snotterig, koortsig en had bonkende hoofdpijn. Ziek dus. Waardoor ik voor het eerst een competitiewedstrijd van een door mij getraind voetbalteam moest missen. Met wat gewetensnood, dat wel. Maar toch ook met het besef dat er niets anders op zat.
(Nog) Meer moeite had ik met het feit dat ik ‘s avond ook het optreden van Jandino Asporaat in MartiniPlaza moest laten schieten. Een gezinsuitje, gepland als alternatief voor het traditionele etentje op onze trouwdag.
De trouwdag die ik dit jaar, ook voor het eerst, vergeten was…
4 Maart 2015 gepubliceerd in de HS-krant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten