Jaffapompen

Uitleg in het ketelhuis van het Ir. D.F. Woudagemaal. ©Marc Jansen

“Het interesseerde me niet. Dus snapte ik er niets van”, antwoordde ik op de hoe-was-het-vraag.

“Of interesseerde het je niet omdat je het niet snapte”, kaatste zoonlief de bal terug.

Gespreksonderwerp was mijn bezoek die dag aan het Ir. D.F. Woudagemaal bij Lemmer.

Met de collega’s van de pak ‘m beet 50 nieuws- en weekbladen die NDC mediagroep uitgeeft. Zoals we eens per jaar zo’n zogenaamde redacteurendag hebben. Liefst op een bijzondere locatie.

Het in 1920 in gebruik genomen Ir. D.F. Woudagemaal is zo’n plek. Het grootste, nog werkende stoomgemaal ter wereld is een adembenemend mooi gebouw, in de stijl van de Amsterdamse School, dat niet voor niets op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat.

Het Ir. D.F. Woudagemaal. ©Marc Jansen

De moeite van het bezoeken waard. Dat meen ik echt.

Echter, eenmaal in het ketelhuis en de machinehal van het gemaal raakte ik mijn belangstelling voor het verhaal van onze gids kwijt. Heel leuk om even rond te kijken, en wat plaatjes te schieten, maar het boeit mij simpelweg niet dat de stoommachines en vliegwielen acht ronde centrifugaalpompen (of: Jaffapompen) aandrijven die per dag ongeveer 6 miljoen kubieke water verplaatsen - dit laatste is geen parate kennis maar komt van het internet.

Dergelijke feiten zeggen mij niets. Ik zie de bijzonderheid ervan niet.

Ik denk dat zoonlief gelijk heeft...

2 mei 2018 gepubliceerd in de HS-krant