Ze horen nu eenmaal bij ons land. Zoals zoute haring met uitjes, hagelslag en onze gewoonte overal om of over te zeuren.
De hoogte van het salaris van onze koning? Boeit me niets.
Hoeft de koning geen belasting te betalen? Big deal…
Het interesseert me allemaal weinig En dus zat ik ook niet voor de tv’ toen ‘onze koning’ ingehuldigd werd.
Dodenherdenking
Maar zaterdag, bij de dodenherdenking op de Dam, viel me toch iets op. Onze koning zag er uit als de eerste de beste bankdirecteur, autoverkoper of trainer van een betaald voetbalorganisatie. Gewoon een man van bijna-middelbare leeftijd in een pak. Met een stropdas.
Waar de hoed Beatrix iets voornaams gaf, was er niets koninklijks te ontdekken aan Willem-Alexander. Vond ik toch opvallend…
Een kroon hoeft niet. Een mantel evenmin. Niet meer van deze tijd. Maar er moet toch iets zijn. Zoals de anjer van opa Bernhard.
Een oranje stropdas, misschien? Altijd en overal..?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten