Hoogtepunten

Somberen over een vervelend/ negatief voorval gaat me beter af dan blij zijn over een blijde/ positieve gebeurtenis.

Dat merkte ik maar weer eens toen ik voor deze laatste krant van het jaar een top 5 van mijn persoonlijke hoogtepunten wilde opstellen.

Na enig denken – en mijn eigen (toch wel persoonlijke) columns gescande hebbende – kwam ik tot het volgende lijstje:

1. De zomervakantie.

Nog niet vaak zulk mooi weer gehad. Zelfs het twee weken durende verblijf op Terschelling was zonovergoten.

2: De promotie met ‘mijn’ D-pupillenteam naar het hoogste landelijke niveau.

3. De eindmusical van zoonlief B.

Ik zat, helemaal vooral, ongegeneerd trots te zijn op mijn niet meer zo heel kleine jongen.

4. De manier waarop dochterlief I. zich verhield met de 14-jarige Duitse Sophia, die een weekje bij ons logeerde. Dit in het kader van de uitwisseling tussen het dr. Aletta Jacobs College en het Otto Hahn Gymnasium uit Geesthacht.

5. De spooktocht in het Drevenbos met ‘mijn pupillenteam.

Nuanceren

De top 5 compleet, voelde ik echter toch de behoefte een en ander te nuanceren. Want was ik tijdens die vakantie (nummer 1) niet ook af en toe gefrustreerd vanwege de pijn in mijn liezen?

Ging de vreugde over die promotie (nummer 2) niet ook gepaard met een flinke dosis angst voor dat hoge niveau?

Wilde ik tijdens die musical (nummer 3) op een bepaald moment niet ook heel graag naar huis? Omdat het WK voetbal op het punt van beginnen stond…

En verbaasde ik me tijdens die logeerpartij (nummer 4) niet ook over het feit dat uitsluitend Engels gesproken werd?

Feitelijk heb ik alleen tijdens die spooktocht zonder reserves genoten, moet ik toegeven. Zelden zo gelachen.

Hét hoogtepunt van 2014 derhalve.

30 December 2014 gepubliceerd in de HS-krant.